ilginç. görmemiştim. sahiden yoktur böle görüntüler. foto var da. picasso'nun çok var. van gogh'un videosu olsa ne güzel olur örneğin. ikide bir delirirmiş ya resim yaparken. son resmini yaparken tarlaya koşup kendini vurmuş ya. kandinsky en iyilerden. son dönemin. yüzyıl başları.
Bu paylaşıma kayıtsız kalamadım. Öncelikle teşekkürler. Sonra son derece insanca hallerimden dem vuracak ve belki de kendi özelimde toplumun genelinden bahsedeceğim. Pek bir iddialı cümle oldu ki, an itibariyle kendim bile kendi yazacaklarımı merakla beklemeye başladım:) Bendeniz Allah'ın azıcık yetenek vererek dünyaya salıverdiği biriyim. Kalemim, fırçam fena değildir. Hatta boyumun ölçüsünü bilmeden, bir karma resim sergisi açmışlığım bile vardır. Ama eğitimli değilim, cahil cesareti tamamen.. Bizim zamanımızda başarılı öğrenciler tıbba, hukuğa, mühendisliğe yönlendirilirdi. "Bu çocuğun çizimi veya sesi ya da kulağı iyi, güzel sanatlara gitmeli" denmezdi. Gerçi öğretmenler yönlendirse bile, Afyon gibi kasaba irisi bir ilden çıkıp; hele benim ailem gibi aileler için fazla fantastik olan okullarda; tiyatro, resim veya müzik eğitimi görmek neredeyse imkansızdı. Bizim nesilden de buralarda, çıksa çıksa benim gibi sonradan ressamlığa özenenler çıkmıştır en fazla, dahası olmamıştır.. Dolayısıyla paylaştığın türden soyut resimlerdeki estetiği, ahengi, coşkuyu görebiliyorum. Ama bir temel eğitimim olmadığından, resimdeki coşkunun mesela hüznün coşkusu mu, sevincin coşkusu mu olduğunu anlayamıyorum. Belki benim renklerden dolayı kasvet gördüğüm şeyi, ressam başka duygularla çizdi.Hatta belki duygunun yanına düşünce de kattı. Bilemiyorum. Ama çizgilerdeki albeniyi fark ediyorum. Yine de mesela Fransızcayı bilmeden Fransızca şarkı dinler gibi etkilenebiliyor ve eksikliğimi bir kere daha fark ediyorum. Bazan da "yoksa ressamlar kendi üstün yeteneklerini daha da üstün göstermek ve bizi ezmek için akıllarına estiği gibi çiziktiriyor, sonra da biz onların resimlerini izlerken onlar da bizi izleyerek için için bize gülüyorlar mı" diye düşünüyorum:)) Niye olmasın ki:) Ressamın resimlerini ilk defa bizim hastane duvarlarında görmüştüm:) Elbette kötü kopyalar. Yoksa zaman zaman hastaneye malzeme almakta sıkıntı çektiğimiz oluyor, değil ki resim alacağız. İşte böyleee. Sıkmadığımı umarım. Paylaşım için tekrar teşekkürler.
4 yorum:
ilginç. görmemiştim. sahiden yoktur böle görüntüler. foto var da. picasso'nun çok var. van gogh'un videosu olsa ne güzel olur örneğin. ikide bir delirirmiş ya resim yaparken. son resmini yaparken tarlaya koşup kendini vurmuş ya. kandinsky en iyilerden. son dönemin. yüzyıl başları.
(w diyil v olcak başlıkta)
Bu paylaşıma kayıtsız kalamadım. Öncelikle teşekkürler. Sonra son derece insanca hallerimden dem vuracak ve belki de kendi özelimde toplumun genelinden bahsedeceğim. Pek bir iddialı cümle oldu ki, an itibariyle kendim bile kendi yazacaklarımı merakla beklemeye başladım:) Bendeniz Allah'ın azıcık yetenek vererek dünyaya salıverdiği biriyim. Kalemim, fırçam fena değildir. Hatta boyumun ölçüsünü bilmeden, bir karma resim sergisi açmışlığım bile vardır. Ama eğitimli değilim, cahil cesareti tamamen.. Bizim zamanımızda başarılı öğrenciler tıbba, hukuğa, mühendisliğe yönlendirilirdi. "Bu çocuğun çizimi veya sesi ya da kulağı iyi, güzel sanatlara gitmeli" denmezdi. Gerçi öğretmenler yönlendirse bile, Afyon gibi kasaba irisi bir ilden çıkıp; hele benim ailem gibi aileler için fazla fantastik olan okullarda; tiyatro, resim veya müzik eğitimi görmek neredeyse imkansızdı. Bizim nesilden de buralarda, çıksa çıksa benim gibi sonradan ressamlığa özenenler çıkmıştır en fazla, dahası olmamıştır.. Dolayısıyla paylaştığın türden soyut resimlerdeki estetiği, ahengi, coşkuyu görebiliyorum. Ama bir temel eğitimim olmadığından, resimdeki coşkunun mesela hüznün coşkusu mu, sevincin coşkusu mu olduğunu anlayamıyorum. Belki benim renklerden dolayı kasvet gördüğüm şeyi, ressam başka duygularla çizdi.Hatta belki duygunun yanına düşünce de kattı. Bilemiyorum. Ama çizgilerdeki albeniyi fark ediyorum. Yine de mesela Fransızcayı bilmeden Fransızca şarkı dinler gibi etkilenebiliyor ve eksikliğimi bir kere daha fark ediyorum. Bazan da "yoksa ressamlar kendi üstün yeteneklerini daha da üstün göstermek ve bizi ezmek için akıllarına estiği gibi çiziktiriyor, sonra da biz onların resimlerini izlerken onlar da bizi izleyerek için için bize gülüyorlar mı" diye düşünüyorum:)) Niye olmasın ki:) Ressamın resimlerini ilk defa bizim hastane duvarlarında görmüştüm:) Elbette kötü kopyalar. Yoksa zaman zaman hastaneye malzeme almakta sıkıntı çektiğimiz oluyor, değil ki resim alacağız. İşte böyleee. Sıkmadığımı umarım. Paylaşım için tekrar teşekkürler.
teşekkürler deep
Yazmana sevindim Nurten tebrik ederim sergi açmak kolay iş değil doğrusu, eşimde resim yapar konuyu iyi biliyorum :) sevgiler
Yorum Gönder